به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، مقامات ارمنستان اعلام کردند که جمهوری آذربایجان هنوز به‌طور رسمی به پیشنهاد ایروان برای بازگشایی مسیرهای ارتباطی منطقه‌ای واکنشی نشان نداده است. آنها همچنین از افشای محتوای پیشنهاد ارائه‌شده به باکو خودداری می‌کنند.
«مهر گریگوریان» معاون نخست‌وزیر ارمنستان، در این باره گفت: «من از محتوای این پیشنهادات آگاه هستم، اما تا زمانی که پاسخ رسمی دریافت نکنیم، نمی‌خواهم آنها را فاش کنم.»
این در حالی است که مذاکرات برای بازگشایی مسیرهای ارتباطی میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان پس از جنگ 2020 قره‌باغ با چالش‌های زیادی روبرو بوده و تاکنون به نتیجه نرسیده است.
به نظر می‌رسد که باکو تمایلی به پذیرش پیشنهاد ارمنستان ندارد و همچنان بر مواضع خود در این زمینه پافشاری می‌کند. این موضوع میتواند به مانعی در روند عادی‌سازی روابط میان دو کشور تبدیل شود.
سکوت باکو در مقابل پیشنهاد ارمنستان و تأکید بر «کریدور زنگه‌زور»
طرف ارمنی پیشنهادات خود را برای بازگشایی مسیرهای ارتباطی منطقه‌ای در تاریخ 24 اکتبر و پس از مذاکرات «علی‌اف» و «پاشینیان» در «کازان» به جمهوری آذربایجان ارائه کرده است.
«نیکول پاشینیان» نخست‌وزیر ارمنستان، حتی گفته بود که ارمنستان و جمهوری آذربایجان می‌توانند در مورد بازگشایی مسیرهای ارتباطی به یک راه‌حل مورد قبول طرفین دست یابند. تنها نکته مشخص این است که این پیشنهادات بر اساس طرح «چهارراه صلح» دولت ارمنستان ارائه شده است.
در حالی که باکو به پیشنهاد ایروان پاسخی نداده، به‌طور مرتب از «کریدور زنگه‌زور» صحبت می‌کند.
آیا این به معنای مخالفت جمهوری آذربایجان با این موضوع است که پس از لغو محاصره، مسیرها تحت حاکمیت و صلاحیت هر کشور فعالیت کنند؟ «مهر گریگوریان» معاون نخست‌وزیر ارمنستان، به‌طور مستقیم به این سؤال پاسخ نداد و گفت: «ما بارها گفته‌ایم که خطوط قرمز وجود دارد که عبور از آنها به‌سادگی غیرممکن است. من حتی نمی‌خواهم در مورد آن بحث و اظهارنظر کنم. چنین چیزی اتفاق نخواهد افتاد. اگر به‌طور مداوم در مورد آن صحبت می‌شود، ما نیز به‌طور مداوم تکرار می‌کنیم که ارمنستان خواهان و آماده لغو محاصره بر اساس قوانین بسیار ساده اما بسیار قاطع است: تحت حاکمیت و صلاحیت هر کشور.»
این اظهارات نشان می‌دهد که ارمنستان بر حفظ حاکمیت و صلاحیت خود در مورد مسیرهای ارتباطی اصرار دارد و با هرگونه تلاشی برای نقض آن مخالفت خواهد کرد.
در مقابل، به نظر می‌رسد که جمهوری آذربایجان با تأکید بر «کریدور زنگه‌زور»، به دنبال اعمال فشار بر ارمنستان و تحمیل شرایط خود در این زمینه است. این موضوع میتواند به مانعی در روند عادی‌سازی روابط میان دو کشور تبدیل شود.
مذاکرات ارمنستان و آذربایجان: بن‌بست در لغو محاصره و ادامه تعیین مرزها
ایروان و باکو چهار سال است که در مورد لغو محاصره در حال مذاکره هستند، اما تاکنون به نتیجه‌ای نرسیده‌اند. حتی این موضوع از پیش‌نویس توافقنامه صلح نیز حذف شد تا مانعی برای امضای این توافقنامه نباشد؛ اما پس از آن نیز مقامات آذربایجانی در مورد لغو محاصره تنها به بیانیه سه‌جانبه 9 نوامبر اشاره می‌کنند. پس از امضای این بیانیه، کارگروهی با ریاست معاونان نخست‌وزیر ارمنستان، روسیه و آذربایجان برای بازگشایی مسیرهای ارتباطی منطقه‌ای تشکیل شد، اما این کارگروه از ژوئیه سال گذشته نشستی برگزار نکرده است. آیا ممکن است طرفین به این قالب مذاکرات بازگردند یا اینکه مذاکرات اکنون به‌صورت دوجانبه انجام می‌شود؟
«مهر گریگوریان» معاون نخست‌وزیر ارمنستان، در پاسخ به این سؤال گفت: «هنوز نمی‌توان گفت که ما در حال مذاکره هستیم. می‌توان گفت که ما پیشنهادی ارائه کرده‌ایم و منتظر پاسخ هستیم.»
برخلاف لغو محاصره، معاونان نخست‌وزیر ارمنستان و جمهوری آذربایجان همچنان در زمینه تعیین مرزها در حال همکاری هستند.
مهر گریگوریان تأیید کرد که در آینده نزدیک با «شاهین مصطفی‌یف» معاون نخست‌وزیر آذربایجان دیدار خواهد کرد. پس از واگذاری چهار روستا در منطقه «تاووش» به جمهوری آذربایجان در بهار گذشته، طرفین «آیین‌نامه تعیین مرز» را تصویب کردند. بر اساس این سند، ایروان و باکو باید در مورد اینکه کدام مناطق در آینده تعیین مرز خواهند شد، به توافق برسند.
آیا طرف ارمنی پیشنهاد خواهد کرد که تعیین مرز در مناطقی که جمهوری آذربایجان از ارمنستان اشغال کرده است، ادامه یابد؟ مهر گریگوریان در این باره گفت: «ما همیشه دیدارهایی داریم و پس از آن بیانیه‌هایی منتشر و سعی می‌کنیم که جزئیات و نتایج را به شما و مردم ارائه دهیم.»
پس از جنگ دوم قره‌باغ، جمهوری آذربایجان بیش از 200 کیلومترمربع از خاک ارمنستان را اشغال کرده و طرف ارمنی معتقد است که با تعیین مرزها می‌توان این مناطق را بازپس گرفت.
به نظر می‌رسد که با وجود پیشرفت در زمینه تعیین مرزها، مذاکرات برای لغو محاصره با چالش‌های زیادی روبرو است و هنوز تا دستیابی به یک توافق نهایی در این زمینه راه زیادی در پیش است.